ناگهان در واشد و مسمار پهلو را گرفت           دست شعله بی‌محابا پای گیسو را گرفت

پهلوی زخمی جـدا و صورت نیـلی جدا           یک غلاف بی‌مروت جان بانو را گرفت

با همان حالش به مسجد رفت دنبال علی           انـتــقـام دسـتـهـای بـسـتـۀ او را گـرفـت

دست نامحرم چنان زد، بند دلها پاره شد           وای از دستی که از چشمان او سو را گرفت

آفـتاب خـانۀ حـیـدر غـروبی تـلخ داشت           فاطمه از اهـل خانه ماه‌ها رو را گرفت

در سـیاهـیِ مـدیـنه چـشم او که تـار شد           نیمۀ یک شب سپیدی آمد و مو را گرفت

دور از چشم علی هر شب که بانو ناله زد           زینب آمد خون روی زخم بازو را گرفت

با هـمان حالـش برای قـوت قـلـب عـلی           پاشد و از دستهای فضه جارو را گرفت

بعد از آن حیدر دگر آن حیدر سابق نشد           موقع برخـاستن پهلـو و زانـو را گرفت